Κάτω απ’τα κεραμίδια
μέσα στις φωνές των τζακιών στα μάτια των γυάλινων ανθρώπων τα καθρεφτίσματα των παραθύρων … εντός κι εκτός. Οι τόσοι γνωστοί, άγνωστοι κάτω απ’το ρυθμό των εορτών Ένα αγόρι μελαγχολικό, χάνεται στο σκοτεινό δωμάτιο μαζί με το δειλινό. Κλεισμένες πόρτες εξω γιορτή φωτών Ο δρόμος χαράζεται από τις ραγες του καροτσιού ενός ρακοσυλλέκτη που δεν πρόλαβε την ευσπλαχνία των σκουπιδιών ένα ακόμα χειρουργείο στον γνωστό πόνο επούλωση χωρίς ιχνος νερό η ζωή που περνά στην οθόνη και μια μάνα που ηθελε ν’ακούει μόνο τo «σωστό» το παιδί που του έμαθαν από νωρίς την ομερτά η γιαγιά απλησίαστη εικόνα, για άγνωστους πλεον φτιάχνει γλυκά ο πατέρας κυνηγός, ήθελε η μέρα να έχει περισσότερα λεπτά … και το δέντρο ήθελε απλά…. μια αληθινή αγκαλιά … . . Κωνσταντία Φαγαδάκη Comments are closed.
|
Authorkonstantia fagadaki ArchivesCategories
All
|