Εκείνοι μιλούσαν
Μιλούσαν Μιλούσαν Μιλούσαν Για ζωές άλλων. Πάντα για τους άλλους . Ψιθύριζαν πίσω απ’τις πόρτες σαν φοβισμένα ανθρωπάκια μην ακουστουν … Εκείνοι μιλούσαν φωνές αντρών και γυναικών αναμιγνύονταν στον αέρα που διαχεόταν σαν δηλητήριο στους διαδρόμους της εταιρείας. Εκείνοι μιλούσαν για την Μαρία για μια Μαρία … πάντα για μια Μαρία Την κακή που η μάνα της της ειχε πει: φροντισε παιδί μου να είσαι δυνατή Την Μαρία που δεν ήθελε να παντρευτεί Την Μαρία που τύλιξε το καλύτερο παιδί Την Μαρία που χώρισε , που χήρεψε, που ερωτεύτηκε, Την μεγαλοκοπέλα την ξινή Αυτην που έμεινε στο ράφι – Την Μαρία που εκανε κορίτσι και όχι παιδί Την Μαρία που γκαστρώθηκε χωρίς να παρει την άδεια του Διευθυντή Την Μαρία την άτεκνη, την πολυτεκνη Την Μαρία που εγινε Διευθυντρια νωρίς εκείνη την στρίγκλα που συνέχεια απαιτεί Την Μαρία την αβγαλτη, την προκλητική Την Μαρία την μοναχική, την παραξενη Αυτην …. Μια Μαρία Κι εκείνοι Μαριοι και Μαρίες συνεχεια μιλουν για μια …Μαρία Την Μαρία που αγαπα την ζωή… . . Κωνσταντία Φαγαδάκη |
Authorkonstantia fagadaki ArchivesCategories
All
|