Οι δρόμοι
έξω από το σπίτι μου οδηγουν στον καθρεφτη του κήπου μου Είναι, που ... ώρες - ώρες οι λέξεις φλυαρουν σαν ζιζάνια γυρω μου Ξέρεις, δεν σου το 'πα Αγαπώ την φροντίδα της σιωπής μου λέει τόσα για τις πραξεις Ένα καλοκαιρι - φετος- Σκοτεινιάζει τους ισκιους του πιο πολυ Ένα ηλιοβασίλεμα υποθηκευεται για το αυριο Δεν κουράζομαι να ποτιζω τον κήπο μου Καμιά φορά, ξέρεις... το παρακανω... Αφήνω την βρυση να σταξει λίγο παραπανω ζωή κι ας μην απορροφηθεί Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις έτσι είμαι εγώ Υπερχειλιζω... Χωρίς να φλυαρω. . . Κωνσταντία Φαγαδάκη |
Authorkonstantia fagadaki ArchivesCategories
All
|