Έτριζε το τζάκι ζεστασιά όσο χάιδευε απαλά τα πρόσωπα των παιδιών . Ανάμεσα τους και ο Αλέξανδρος, το παράξενο αγόρι που πάντα έφευγε από την παρέα τους για να εξερευνήσει τον κόσμο στις γραφές στις ιστορίες των μεγάλων. Διάβαζε διάβαζε και όσο διάβαζε όλο και πιο πολύ εξερευνούσε με το βλέμμα του το περιβάλλον σαν συνταγή που ανακάτευαν οι Μοίρες κι εκείνος έμεινε στο σύνορο της παρουσίας του μεταξύ συζητήσεων και ονείρου με το βλέμμα να αιωρείται και να απορροφά αντανακλάσεις και ήχους ...Αλήθεια… πόσες μορφές χωράνε σε μια Χριστουγεννιάτικη μπάλα; Πόσα σχήματα στα σύννεφα και εκείνη η μάχη με τον ήλιο κάθε δειλινό ; Τι είναι; Έρωτας με το πρώτο αστέρι; Ποια πόρτα θα ανοίξει και ποιος θα τον ακούσει; Aνέβηκε στην ταράτσα του σπιτιού του παππού και της γιαγιάς και ο καπνός από τα τζάκια του χωριού σήμερα παραμονή πρωτοχρονιάς ενωνόταν σε ένα μολυβί σύννεφο που ταξίδευε κατά την ανατολή γεμάτο ευχές. Ο ουρανός άφησε το πιο πορφυρό του άγγιγμα λίγο πριν φωτίζοντας με ένα χάδι ηλιαχτίδας το πρόσωπο του. Στην πλαγιά του απέναντι βουνού φωταγωγήθηκαν τα χωριά σαν καράβια μεσοπέλαγα που ταξιδεύουν. Σε λίγες ώρες θα ερχόταν ο νέος χρόνος και όλοι έτρεχαν να προλαβουν…με τόση αγωνία, θαρρείς ότι θα άλλαζαν στις 12 τα μεσάνυχτα . .. την ίδια την ζωή. Ωστόσο, οι κάτοικοι πιο ταπεινά και φοβισμένα φέτος δεν ξανοίγονταν για βεγγέρες ενώ στο γνωστό μονοπάτι ακούστηκαν τα βιαστικά βήματα της Θειας Ρηνιώς που αν και κούτσαινε είχε το χαμόγελο ζωγραφιστό μόνιμα στα χείλη της. Το χαμόγελό της και οι καθημερινές επισκέψεις στα σπίτια του χωριού, της είχαν «δωρίσει» την φήμη ότι ήταν ζαβή «παλι εδώ κυρα Ρηνιώ; Δεν φοβάσαι την ίωση ; της ελεγαν κι εκείνη απαντούσε : Μπαα εμένα δεν με πιάνει εχω άλλο DNA ίσως να ήμουν γάτα στην άλλη ζωή ποιος ξέρει…» και γελούσε όλο και πιο πολύ. Νύχτωσε απότομα και οι πρώτες νιφάδες χιονιού άρχισαν να σκεπάζουν τα πάντα. Κάθισε δίπλα στο τζάκι με την Θεια Ρηνιώ ενώ όλοι οι άλλοι κρατούσαν αποστάσεις ̇ τα πυρωμένα ξύλα φανέρωναν μορφές όσο τα κοιτούσε … Ένα λουλούδι στο τζάκι …! Φώναξε ο Αλεξανδρος το βλέπεις Θεια; Εκείνη του χαϊδεψε τα μαλλιά και κούνησε καταφατικά το κεφάλι της χαμογελώντας . Πράγματι και πως φωτίζεται ε;! σαν κόκκινο Άστρο μέσα στις στάχτες… και μοιάζει τόσο πολύ με … Αλεξανδρινό λουλούδι να … σαν κι εσένα ! Ψέλλισε με ενθουσιασμό Αλλά μην το πεις σε κανέναν θα μας περάσουν για τρελούς εντάξει; Χαμογέλασαν και έριξαν μια γρηγορη ματιά στο περιβάλλον μηπως τους είδε κανείς. Το αγόρι κοιτούσε τους γύρω του και αναρωτιόταν. Τι είναι εκείνο που αποζητά την αγάπη ιδιαίτερα σήμερα…, τι είναι η αγάπη παραγγελία που θα σου την σερβίρουν για να την φας;. Η αγάπη έρχεται όταν βρίσκει την πόρτα ανοιχτή και ενώ όλοι την αποζητούν την θεωρούν στις μέρες μας τρελή… . . Κωνσταντία Φαγαδάκη Comments are closed.
|
Author
Κωνσταντία Φαγαδάκη Archives
October 2023
Categories
All
|