Κάθε που ξημέρωνε φορούσε ένα κόκκινο πρόσωπο ενώ είχε αλλάξει τη μέρα στο ημέρολογιο απο το βράδυ μην τυχόν και δεν τη δει το πρωί. Έτσι έσκαβν τα μάτια του την ψυχή του όπως λιγοστεύουν τα φύλλα των ημερών του χρόνου στον ημεροδείκτη. Έτσι ομόρφυνε στο διάδρομο της καθημερινότητας απ’τις σκέψεις που δεν πρόλαβε να κάνει όταν τα πόδια που στήριζαν όλους τους άλλους άρχισαν να τον προδίδουν. Στο μπαλκόνι που κοιτούσε τον ορίζοντα και το είχε πληρώσει ακριβά γιαυτό, έμαθε την στερνή του αξία μαζί και τον εαυτό του κοιτόντας πλέον στα μάτια τον ήλιο. Εξου και το κόκκινο του προσώπου του... το συναίσθημα ... καθώς σταματουσε την ώρα για να αγναντεύει το φάσμα της μέρας που τον καλοσώριζε το ξημέρωμα και τον χαιρετούσε το δειλινό. Άλλαξε, άλλαξαν και τα όνειρά του. Ντυνόταν εκείνα τα όνειρα που μικραίνουν την διάρκεια της νύχτας. Όχι, δεν κοιμάται πλεον... ξαγρυπνά ακουμπώντας το στηθοσκόπιο στα βλέφαρα του κόσμου. Ακουγε και περίμενε τον «κλέφτη» χρόνο. Δεν κλείδωνε, δεν κατέβαζε ρολλά την νύχτα... Μέσα είχε φως... Ήχοι... παντού ήχοι γύρω στήνανε κυκλικό χορό. Η γειτονιά του μιλούσε... Ξαφνου το πάτωμα γίνεται ταμπούρλο καθώς φτερούγιζε το μωρό στο ρηλάξ χτυπώντας τα πόδια του...έπιανε τον ρυθμό ! Ακολουθούσαν βιαστηκά βήματα σαν σφυροκοπήματα... τακούνια που έτρεχαν στη σκάλα αγωνιώντας για την αντάμωση του έρωτα! Πόρτες άνοιγαν και έκλειναν σαν συνομιλούσαν οι άνθρωποι σαν χαίρονται και γελούν ... γελούν... και η καρδιά του συγκινημένη πετούσε ! το σώμα λαχταρούσε ! Σηκώνεται μετέωρος ψάχνοντας με το βλέμμα γύρω ... και τότε μια κιθάρα εφηβική τον πλημμυρίζει σε μάθημα χορού. Τικ τακ... τικ τακ... τικ τακ... και το παλιό ρολόι χορεύει με τα παράθυρα ανοιχτά ! Κωνσταντία Φαγαδάκη . πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό stigma Άνοιξη 2017 http://www.athlepolis.gr/tostigma-tis-anoixis/ Κόκκινες γραμμές ποτισμένες με αίμα όταν η πάχνη του ονείρου πεθαίνει παγωμένη στο κρύο .Η ιστορία των ορίων κυλά πότε στην οργή των ποταμιών... πότε...στις ματωμένες θάλασσες , πότε σε σχήματα οροσειρών – τοιχών, ή σε όνειρα που κρύβονται στα σπλάχνα αλύτρωτων επιθυμιών,εν ονόματι της πίστης και ελπίδας χάθηκαν πολλοί σ’αυτό τον δρασκελισμό όσοι επέζησαν υψώθηκαν σαν αστέρια πάνω από τις σκεπές των κοινωνιών ενώ άλλοι μεταμφιέζονται για να επιβιώσουν... Όλα στην συλλογή της ιστορίας,...σαν κοιτάς τα μάτια της αβύσσου όταν το θηρίο σου απλώνει το χέρι... γίνεσαι θηρίο και ο φόβος στο μετέωρο βήμα ...κρύβεται στο ζύγι.Είναι που σαν περάσεις την διαχωριστική γραμμή το προσώπο που γνώριζες, φεύγει μ’εσενα. Τότε η μεγαλοπρέπεια της επιθυμίας να υπάρξεις στην μάχη και σε χαμένες Ατλαντίδες θα σου στοιχειώσει ενα καπετάνιο..., αγρίμι, που κάνει παρέα με τον Αλχημιστή άνθρωπο. Σκοπός σου είναι να μην σταματήσεις. Συλλέγεις και προχωράς αντιμετωπίζοντας το πεπρωμένο- Αλλωστε η γη γνωρίζει οτι κινείται για ‘σένα - ακόμα και οι πιο παγωμένοι Χειμώνες , λιώνουν στην προσδοκία του ερχομού μια Άνοιξης. Μοιάζεις με συλλέκτη της ζωής κυοφορείς την ελευθερία να μάθεις, να αναγνωρίζεις την ταυτότητά σου στην διαφορετικότητα της συνύπαρξης του άλλου. Να πιστέψεις τελικά οτι «όλα με σοφία εποιησεν» καθώς στις δύο πλευρές των συνόρων, ζιζάνια μαζί με λουλούδια Λαχταρούν «δίκαιο» μοίρασμα στη τροφή. Παντού καθρέφτες και οι ίδιοι ρόλοι στον ιση-μερινό είτε είναι έγχρωμοι είτε άχρωμοι και ο καθένας, απο την σκοπιά του να συναισθάνεται. Και όλα μένουν ίδια και αντικριστά και το αίμα ίδιο και οι άνθρωποι - φαντάροι. Και η γη ταξιδεύει για ‘σένα για ‘μένα ...και ξημερώνει και νυχτώνει και ο άνθρωπος βλέπει και ελπίζει σε αυτό το «σύνορο», σαν το αποχαιρετιστήριο χάδι της νύχτας κάθε φορά στον αυγερινό. . Κωνσταντία Φαγαδάκη . πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό stigma του χειμώνα: http://www.athlepolis.gr/%CF%84%CE%BF-stigma-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CF%8E%CE%BD%CE%B1/ |
Author
Κωνσταντία Φαγαδάκη Archives
October 2023
Categories
All
|