Χάνοντας το φως της
σιγα σιγά δραπέτευε τον ηρωισμό της στο χιούμορ, ενώ η ψυχή της ποτιζόταν με μια βροχή δακρύων. από τότε που το σύννεφο της αυτοάνοσης εκφυλιστικής ασθένειας σαν τον Εφιάλτη πρόδωσε τα τείχη της, εισχωρώντας ο εχθρός ορμητικά μαζί με όλο του το μεγαλείο . σε εξέλιξη Εντός της… Κωνσταντία Φαγαδάκη απόσπασμα από «το φιλί της ζωής» Εκδόσεις Ιωλκός
Ερχόμουν πάντα στις μυτες των ποδιων μου
μην ταράξω την έκσταση των σκέψεων σου όταν αποκρυπτογραφουσες το πεταγμα των χελιδονιων Διάβαζες τα σημάδια των καιρών και την σοφια που φέρνει ένα συννεφο στα υψώματα της γης Επλεκες στάχυα στολίζοντας τα μαλλιά των παιδιων για να γελουν σαν καλοκαίρι. Μιλούσες για τα ποταμια των Ουρανών και τα εναστρα λιβάδια που πλημμυρίζουν το άπειρο μας Μάζευες τα δάκρυα κι έφτιαχνες αγιασμό Εκλεινες τα μάτια για να δεις και εγώ σ'ακολουθουσα... Εσκυβες με πονο στο σώμα σου αδυναμος καμιά φορά και μου'λεγες "αυτό είναι το ζωντανό όπλο σου.. " Δεν μετρουσες τις καλημερες τις σκορπουσες ελευθερα να τρέξουν κι όπου φτάσουν... Φτάνει να χαμογελάσει μια φωνή Φτάνει μια ηχώ αντηχησης ν'ακουστει . . Κωνσταντία Φαγαδακη από "το φιλί της ζωής" εκδόσεις Ιωλκός |
AuthorKonstantia Fagadaki Archives
January 2024
Categories
All
|