Άναψε πορφυρές παπαρούνες
ο πυρσός του ουρανού ένας ύπερος η γη πλέκει τον ανθισμένο ιστό της... κι εγω κρεμάστηκα σαν αράχνη... απο τα μάτια σου αγάπη μου ... . . Κωνσταντία Φαγαδάκη Όπως έκοβε την κορδέλα του ορίζοντα ο ήλιος κάθε πρωί, ξυπνούσες και ξεδιψούσες τα κύτταρά σου με ένα ποτήρι θάλασσα γεύση απείρου να έχεις κι εγώ με άλογο ένα δελφίνι Θα καλπάζω και σήμερα ανάμεσα στα κύματά σου. Κωνσταντία Φαγαδάκη Καθρεφτιζόσουνα,
πάνω σε αλλοιωμένους και βρώμικους καθρέπτες Αντικείμενα, φτιαγμένα από ατελή και ελαττωματικά ανθρώπινα υποκείμενα Καθρέπτες Που ούτε το περίγραμμα σου δεν γνώρισαν αδύναμοι που δεν σε κοίταξαν τυφλοί που ούτε την φωνή της σκιάς σου δεν έμαθαν ραγισμένοι οι ίδιοι, θρύψαλα όλα στο πάτωμα σαν σκορπισμένη ζωή Όλοι καθρέπτες, φθαρμένοι από τον χρόνο που κανείς δεν τους φρόντισε δεν τους καθάρισε Δυστυχισμένοι και εγκαταλειμμένοι μέσα στον σκοταδισμό ενός νυχτερινού ήλιου που ποτέ δεν διέλυσε την νύχτα τους κλεισμένοι και βολεμένοι στο όμορφο παραμύθι τους τι κι αν από μέσα τους πέρασες… σαν τρύπια παράθυρα μοιάζουν που τους διέλυσες… Κωνσταντια Φαγαδακη Αόρατες γέφυρες
Δρασκελίζουν θεριά και θάλασσες κρεμασμένες στα όρια μισοφαγωμένων εποχών οι ελπίδες των στεριών παγώνουν στο μελανιασμένο ξέφωτο της νέας μέρας κάπου ακούγονται αποπροσανατολισμένες φωνές στο λιάνισμα μετέωρων βημάτων αστεριών είναι… τα μάτια Ημίθεων σε επίγεια πτώση επιπλέοντας χρόνια στα «Λιχαδονήσια» Είναι… το επιτάφειο μνημείο από το καιόμενο σώμα τους με μοναδικά όντα τη μνήμη των κοχυλιών Ίσως… σχήματα μικρών τραγικών χεριών που στοιχειώνουν τις αμμουδιές Ίσως είναι το ματωμένο κύμα… η ροπή της αλήθειας που χάνεται στον υγρό παλμό… . . Κωνσταντία Φαγαδάκη - https://konstantiafagadaki.weebly.com/news/december-16th-2016 painting by Denis Chernov κάθε φορά
που πέθαινε ένα αστέρι μέσα στην γέννα ενός άλλου αστεριού άλλαζε όψη το βήμα των υποτιμημένων ουρανών εκείνων... με το βάρος της αξίας τους … . Κωνσταντία Φαγαδάκη υγροί δρόμοι στο παραθυρό μου αγγίζω τα χνώτα μου να δω πιο πέρα απο την διάθλασή μου ψίθυροι βροχής στάζουν μέσα μου φανερώνουν το πρόσωπό σου στο φωτεινό πέρασμα της στιγμής που συναντά την αγκαλιά των ονείρων και αφήνει το άρωμα της βροχής στο σεντόνι ... . . Κωνσταντία Φαγαδάκη την σπειροειδή διαδρομή του στέρνου μου
προς την αναζήτηση των ενδότερών μου μην την ακολουθείς αν δεν αντέχεις τα οξέα μου είναι... που δεν καταπίνω ο,τι μου σερβίρουν... . Κωνσταντία Φαγαδάκη στις αναδύσεις
και βυθίσεις της νύχτας θα σε περιμένω σαν δελφίνι στη θάλασσα του κορμιού σου μια ακόμη ανάσα θα σου κλέβω τις εκπνοές σου..., θα αναπνέω... . Κωνσταντία Φαγαδάκη photo is from https://oltreiltempochepassa.wordpress.com/.../tumblr.../ .
αγκαλιάσαμε κάποτε
ένα ταξίδι κι απο τότε όλα τα καλοκαίρια μας σεργιανίζουνε στα πέλαγα μιας ζωής μας αρμενίζουνε κάθε μέρα κι ένα νησί ... . . Κωνσταντία Φαγαδάκη |
AuthorKonstantia Fagadaki ArchivesCategories
All
|